Oto nastał moment na otwarcie wątku, w którym można realizować wszelkie ambitne dyskusje, które w każdym z nas siedzą. Zachęcam, bez wyjątku, do udzielania się w tym wątku. Bo przecież pod powłoką teoretycznie zwyczajnego studenta każdy z nas chowa rozkminiacza. Oczywiście, nie musi być to od razu na taką skalą jak, załóżmy, grg, który jest powszechnie znany jako Człowiek-Rozkmina. Nie raz spotykałem się z głębokim przekazem myśli imć Benedykta, Señorita Aleks choć rzadko, to jednak potrafi przypierdolić, zaba_kasia chówi w se špory potencjaww, no i naturalnie nasi przyjaciele Matw i stefan, którzy, choć teoretycznie wyrazili swą dezaprobatę dla aktualnego formatu tegoż forum, to jednak (o czym jestem święcie przekonany) w dalszym ciągu (ما زال, باستمرار) stanowią niezaprzeczalny fundament myśli przewodniej tejże strony. Nie dajmy się zwieść emocjom! Nie lękajmy się Ciemnej Doliny Śmierci! Pokażmy, iż TEN CHUJ ŠMATA KURWA jest niczym, wobec naszych osobowości.


Zacznę.


Co sądzicie o عباراة The Post War Dream? Czyż nie ogarnia Was, يا اعضاء اعزاء, uczucie pewnej nostalgii, mimo iż nie były to Wasze czasy. Uczucie pewnej pustki, pewnego niespełnienia.. Czyż nie jest to uczucie brakującego puzzle'a spośród 1000 innych? Świat pójdzie do przodu. On bowiem nienawidzi pustki. Ale czy nie będzie pewnego marginesu w Waszych przekonaniach związanego z owym zagadnienem? Moim zdaniem czegoś będzie zawsze braknąć. Czego? A to już pozostawiam Waszej, Moi Drodzy, indywidualnej refleksji.

http://www.youtube.com/watch?v=WKKOsVS3VQ4

And if I show you my dark side
Will you still hold me tonight?
And if I open my heart to you
And show you my weak side
What would you do?